به گزارش روابط عمومی ستاد مبارزه با موادمخدر به نقل از باشگاه معلمان خبرنگار؛ زهرا سبکتکین ریزی مدیر – آموزگار دبستان سمیه روستای اُشیان زرین‌شهر است که دانش‌آموزی را که به دلیل شرایط نامناسب اقتصادی و درگیری اولیا با معضل اعتیاد به مدت دو سال از روند آموزشی به‌دور بود به مدرسه بازگردانده است.
خانم سبکتکین، ماجرای آگاه شدن از مشکل دانش‌آموز خود را چنین روایت می‌کند: ازآنجایی‌که مدرسه در روستا است همه خبرها بسیار زود به دست ما می‌رسد و اینکه از زمانی که به مدرسه رفتم، پیگیری کردم تا بدانم به چه دلیل دو نفر در این مدرسه تحصیل نمی‌کنند ولی پرونده در اینجا دارند که متوجه شدم یک نفر را اورژانس اجتماعی به دلیل حضور پدر در زندان و گرفتاری مادر با معضل خانه‌مان سوز اعتیاد برده و تحت حمایت خود گرفته است و دانش‌آموز دوم هم از اقوام نزدیک مورد اول بود که از همین طریق متوجه مشکل او نیز شدم.
وی ادامه می‌دهد: پس از مدتی با تلاش‌های مادر که از دام اعتیاد رها شده بود و مساعدت‌های مسئولین مربوطه و انجام هماهنگی‌های لازم پرونده امیرعلی از اورژانس اجتماعی تحویل گرفته گرفتم و فرایند تحصیلی این دانش‌آموز در پایه اول شروع شد.
این مدیر – آموزگار دبستان سمیه روستای اُشیان زرین‌شهر تصریح می‌کند: پس از پرس‌وجو و صحبت با خود دانش‌آموز متوجه شدم که مشکل هستی یکی دیگر از کودکان روستا هم مثل امیرعلی است؛ ولی به‌مراتب سخت‌تر چون مادر امیرعلی به‌خاطر آن مهر مادری پیگیر کار فرزندش بود، اما هستی پدر و مادرش از هم جدا شده بودند و هستی با پدرش زندگی می‌کند و پدر هم در بند اعتیاد است که کار را بسیار سخت‌تر می‌کرد؛ چون پدر پیگیر مسائل آموزشی فرزند خود نبود.
خانم سبکتکین، پس از اینکه متوجه عمق مشکل شدند به خانه هستی رفته ولی پدر حاضر به صحبت با ایشان نمی‌شود، بنابراین خانم معلم فداکار زرین‌شهری، با مادربزرگ هستی صحبت می‌کند که وی هم رضایت و حمایت صددرصدی خود از تحصیل نوه‌اش را ابراز می‌کند؛ اما به دلیل شرایط پدربزرگ که در بستر بیماری بودند و تمرکز مادربزرگ به ایشان بود؛ کمتر می‌توانستند که به امورات نوه خود رسیدگی کند.
وی در باره ادامه این روایت چنین توضیح می‌دهد می‌کنند: بعدازاین دیدار بود که به خانواده هستی اعلام کردم که خودم حاضر هستم، هستی را به مدرسه ببرم و بیاورم؛ بااین‌حال سال تحصیلی قبل، هستی به مدرسه نیامد تا اینکه در سال تحصیلی جدید و با هماهنگی و همراهی دبیر انجمن اولیا، هستی جان به مدرسه آمدند.
معلم فداکار زرین‌شهری با هزینه شخصی اقلام لازم برای ادامه تحصیل هستی را فراهم می‌کند و پس از پیگیری‌های مصرانه اورژانس اجتماعی در مورد دانش‌آموزش و حضور او در محیط مدرسه رایزنی می‌کند.
خانم سبکتکین، اصلی‌ترین مشکل دانش‌آموز را غفلت پدر اعلام می‌کند و می‌افزاید: این دوری از محیط مدرسه بر روی روح و جسم این کودک، تأثیر نامطلوبی گذاشته است که روحیه رفته‌رفته در حال کم‌رنگ‌شدن و ازبین‌رفتن بود.
وی، در ادامه ماجرای هستی چنین روایت می‌کنند: هستی، از زمانی که پایه سوم را شروع کرده است، به من نشان داده است که چقدر دانش‌آموز باهوش و با استعدادی است و به‌ندرت می‌شود که غیبت کند.
خانم سبکتکین، خاطرنشان می‌کند: معلمان، نو معلمان و دانشجو معلمانی که در روستا انجام‌وظیفه می‌کنند یا در آینده‌ای نه‌چندان دور در مدارس روستایی مشغول به خدمت می‌شوند، حتماً این را بدانید که دانش‌آموزان روستایی فوق‌العاده مهربان و بامعرفت هستند؛ پس معلمانی که مثل خودم در روستا تدریس می‌کنند، باید همه چیزشان را وقف روستا و دانش‌آموزان آن منطقه بکنند، چون‌که این دانش‌آموز به چشم امیدواری به شما معلم نگاه می‌کنند و اصلاً به این موضوع فکر نکنند که چون در محیط روستایی هستند؛ کسی آن‌ها را نمی‌بیند بلکه خداوند متعال، شاهد تمامی زحمات شما عزیزان در مورد این بچه‌ها هست و شک نکنید که مثل خود بنده، ثمرات این کارهای شما به زندگی خودتان باز می‌شود و تأثیر آن را بر روی فرزندان و زندگی آنان ملاحظه می‌کنید.