به گزارش روابط عمومی ستاد مبارزه با موادمخدر به نقل از خبرگزاری ایسنا؛ نویسندگان سرمقاله‌ای در مجله «انجمن پزشکی کانادا» (CMAJ) این شرایط را نگران‌کننده توصیف کرده‌اند.
دکتر «شانون چارلبوا»، سردبیر پزشکی CMAJ و دکتر «شاون کلی»، متخصص اطفال و متخصص پزشکی اعتیاد می‌نویسند: اگر اکنون به درستی به این بحران رسیدگی نشود، می‌توان چنین نتیجه گرفت که سیستم‌های بهداشتی کانادا در تداوم بحران مواد افیونی برای دهه‌های آینده نقش خواهند داشت.
در «انتاریو» استفاده دانش‌آموزان از مسکن‌های افیونی تجویزی به دلایل غیرپزشکی از ۱۲.۷ درصد در سال ۲۰۲۱ به ۲۱.۸ درصد در سال ۲۰۲۳ به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
دانش‌آموزان پایه‌های پایین‌تر (۷ تا ۹) بیشتر از دانش‌آموزان دبیرستانی بالاتر (پایه‌های ۱۰ تا ۱۲) احتمال گزارش استفاده از این داروها را داشتند.
جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله ۹ درصد از مراجعات به اورژانس در انتاریو به دلیل مصرف مواد افیونی را تشکیل می‌دهند و مرگ و میر ناشی از مصرف مواد افیونی از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۱ میلادی ۳۶۹.۲ درصد افزایش یافته و از ۲.۶ به ۱۲.۲ مورد در هر ۱۰۰ هزار نفر رسیده است.
اما به طور متناقضی، جوانان برای دسترسی به درمان «آگونیست»های مواد افیونی با مشکل مواجه هستند و شواهد نشان می‌دهد که حتی با افزایش نیاز، نسخه‌های کمتری تجویز می‌شود.
همکنش، همکنشگر یا آگونیست (Agonist) ماده شیمیایی است که در یک یاخته با اتصال به گیرنده‌های آن باعث پاسخ و واکنش آن یاخته می‌شود. همکنشگر اغلب تقلیدکننده عمل یک ماده طبیعی در بدن است. در حالی که یک همکنشگر باعث یک پاسخ و کنش در یاخته می‌شود، پادکنشگر با مسدود کردن جایگاه اتصال مانع از اتصال و عمل همکنشگر می‌گردد.
همچنین سایر درمان‌های مؤثر، مانند روان‌درمانی و برنامه‌های اختلال مصرف مواد، کمیاب هستند، لیست انتظار طولانی دارند و اغلب به صورت خصوصی تأمین مالی می‌شوند و همین امر باعث می‌شود که این درمان‌ها برای افراد در معرض خطر غیرقابل دسترس باشند.
به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، این متخصصان نتیجه‌گیری می‌کنند که عدم اقدام سیستم‌های بهداشتی و عدم سرمایه‌گذاری برای ارائه خدمات اعتیاد مبتنی بر شواهد برای جوانان، غیرقابل توجیه است زیرا بحران مواد افیونی این جمعیت را درگیر کرده است.
به گفته آنها، پزشکانی که جوانان را درمان می‌کنند برای مراقبت از بیماران خود که مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی هستند به حمایت نیاز دارند. هر چیزی کمتر از این نشان‌دهنده همدستیِ دولت‌های محلی در مرگ‌های قابل پیشگیری در دهه آینده است.
مواد شبه‌افیونی یا اُپیوئید (opioid) به مجموعه ترکیبات شیمیایی طبیعی و مصنوعی مسکن شبیه به مورفین گفته می‌شود که در سیناپس، گیرنده‌های عصبی اپیوئید را تحریک می‌کنند. در کاربردهای پزشکی این ترکیبات عمدتا به عنوان ضد دردهای شدید، بیهوش‌کننده، خواب‌آور، به‌عنوان ضدافسردگی آتوپیک و تسکین کوتاه‌مدت اضطراب و بی‌قراری بسیار شدید به کار می‌روند.
عملکرد همه مواد شبه‌افیونی در بدن همانند کار انتقال‌دهنده‌های عصبی ضد درد (اندورفین‌ها) است که از طریق تأثیر بر سلسله اعصاب مرکزی موجب تخفیف احساس درد در بدن می‌شوند.
شرایط در آمریکا نیز از این بهتر نیست. بر اساس داده‌های مطالعه‌ای که اخیرا توسط کارشناسان دانشگاه ایالتی تگزاس، دانشگاه میشیگان و دانشگاه ایالتی «وین» انجام شد، تخمین زده می‌شود حدود ۱۷ میلیون کودک و نوجوان در ایالات متحده با والدینی زندگی می‌کنند که دارای اختلال مصرف مواد هستند.
این مطالعه نشان می‌دهد اختلال مصرف الکل عامل اصلی این مجموعه از اختلالات در والدین آمریکایی عنوان شده که ۱۲.۸ میلیون کودک را تحت تاثیر قرار داده است.
اختلال مصرف ماری‌جوآنا نیز دومین و شایع‌ترین اختلال است که پنج میلیون کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد در حالی که اختلال مصرف داروهای تجویزی نیز بیش از یک میلیون کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
انتهای پیام/