يك استاد دانشگاه و روانپزشك با بيان اينكه اعتياد به مواد مخدر يكي از مهلك‌ترين و كشنده ترين بيماري‌هاي دنياست، گفت: آمارهاي مرگ و مير نشان مي‌دهد كه مرگ و مير ناشي از مواد مخدر كمتر از سرطان نيست.
علي فرهوديان در گفت و گو با روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر در خصوص افزايش ميزان مرگ و ميرهاي ناشي از مصرف مخدرهاي سمي و ناخالص گفت: جامعه‌هايي كه به سمت مصرف مواد مخدر و رفتارهاي پرخط مي‌روند قطعا شاهد افزايش ميزان مرگ و مير در آن جامعه خواهيم بود.
وي افزود: براي جلوگيري از خسارت‌هاي ناشي از مصرف مواد مخدر دو مسير اصلي وجود دارد كه پيشگيري از اعتياد اولين و مهمترين مسير است به اين معنا كه بايد تمام اقدامات لازم براي پيشگيري صورت بگيرد و كاري كنيم تا از ورود افراد به اعتياد جلوگيري كنيم تا خسارت‌هاي ناشي از مواد مخدر و عوارض اجتماعي آن را كاهش دهيم.
اين استاد دانشگاه ادامه داد: در تمام دنيا تحقيقات متعددي صورت گرفته و نتايج نشان مي‌دهد كه پيشگيري تنها كافي نيست و به هر ميزان كه اقدامات پيشگيرانه انجام شود متاسفانه درصدي از افراد جامعه به اعتياد مبتلا مي‌شوند.
فرهوديان تصريح كرد: مسير دوم، كاهش آسيب هاي ناشي از مصرف مواد مخدر است در اين روش علاوه بر اقدامات پيشگيرانه بايد براي مبتلاياني كه به هر دليلي وارد چرخه اعتياد مي‌شوند اقداماتي و خدماتي ارائه داد كه خسارت‌هاي كمتري ببيند كه مرگ و مير يكي از اين كاهش خسارت‌هاست كه مي‌توان با درمان نگهدارنده ميزان مرگ و ميرها را كاهش داد.
اين روانپزشك حوزه خانواده ادامه داد: مثال روشن اين كاهش خسارت ناشي از مصرف مواد مخدر افرادي هستند كه به علت مصرف هرويين دچار عفونت يا اور دوز و مسوميت مي‌شوند كه براي كاهش اين آسيب‌ها بايد مواد خالصي در اختيار آنها قرار بگيرد و فلسفه متادون‌درماني و شربت ترياك كه با نظارت پزشك تجويز مي‌شود يكي از اين اقدامات درمان نگهدارنده است.
فرهوديان با بيان اينكه با توجه با افزايش ميزان مرگ و مير ناشي از مصرف مواد مخدر به ويژه مخدرهاي آغشته به مواد سمي كه عموما كشنده هستند گفت: بايد خدمات كاهش آسيب گسترش پيدا كند و به نظر مي‌رسد رويكرد اجتماعي كردن مواد مخدر كه در راس سياست‌هاي ستاد مبارزه با مواد مخدر قرار گرفته با امر كاهش آسيب در يك راستا قرار دارد.
وي اظهار كرد: تا زماني انگ و ننگ مواد مخدر كمرنگ نشود افراد تمايلي به مداخله نخواهند داشت چرا كه خانواده‌اي كه حاضر نيست بپذيرد فرزند وي در معرض خطر است يا افرادي كه فرزند و همسر معتاد خود را از جامعه پنهان مي‌كنند قطعا مداخله‌اي نخواهند كرد لذا پذيرش و اجتماعي كردن اين موضوع گام اولي است كه اگر بدرستي اجرايي شود به عملياتي شدن برنامه‌هاي كاهش آسيب منجر خواهد شد.
اين استاد دانشگاه اجتماعي كردن مبارزه با مواد مخدر را به عنوان بهترين راهكار براي باز شدن اين موضوع در تمام سطوح جامعه برشمرد و افزود: با اين رويكرد به راحتي مي‌توان اعتياد را وارد سطوح غيردولتي كرد و NGO درمان اعتياد براحتي مي‌توانند به اجراي برنامه‌هاي كاهش آسيب بپردازند و اين موضوع به نوبه خود امر اجتماعي شدن را به سطوح مختلف جامعه از كف خيابان تا مدارس و مساجد نيز مي‌كشاند به گونه‌اي كه همه جامعه خود را در قبال اعتياد مسوول مي‌دانند.
اين دانشگاه تاكيد كرد: بايد به شرايطي دست پيدا كنيم كه همه جامعه مبارزه با اعتياد و پيشگيري از آن را وظيفه ذاتي خود بدانند و همانند برگزاري مراسم‌هاي ديني و مذهبي كه كاملا مردمي و بدون كمك دولت انجام مي‌شود مساله اعتياد نيز چنين رويكردي را به خود بگيرد هر چند كه اعتياد بايد مسير علمي خود را طي كند و تمام آن را نمي‌توان به مردم سپرد اما مي‌توان بخش اعظمي از اقدامات را با مشاركت‌هاي مردمي پيش برد.
فرهوديان گفت: همه والدين معلم نيستند اما همواره به دنبال مهد كودك و مدرسه خوب براي فرزندانشان هستند آنها خودشان اگر زبان انگليسي هم ندانند اما به دنبال يك كلاس زبان خوب براي فرزندانشان هستند، لذا بايد انگيزه‌هاي ايجاد اين رويكرد ايجاد شود.
وي تاكيد كرد: هرچه سيستم دولتي در موضوع اعتياد كمرنگ شود نتايج بهتري را شاهد خواهيم بود.
منبع خبر: روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر۹۳٫۴٫۲۴