داستان غم انگیز اعتیاد و مواد مخدر نه تنها در ایران، بلکه در تمام دنیا یکی از مسایل مهم در قرن بیست و یکم به حساب می آید تا آنجا که ارتش سرخ و بمب اتم برای قدرتهای بزرگ نظامی خطری به اندازه اعتیاد و قاچاق مواد مخدر ندارند.
به گزارش گروه “رسانه‌های دیگر” خبرگزاری تسنیم، “اطلاع رسانی، راهکار مدیریت مبارزه با مواد مخدر” عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم دکتر عبدالرضا عزیزی است که در آن می خوانید؛
داستان غم انگیز اعتیاد و مواد مخدر نه تنها در ایران، بلکه در تمام دنیا یکی از مسایل مهم در قرن بیست و یکم به حساب می آید تا آنجا که ارتش سرخ و بمب اتم برای قدرتهای بزرگ نظامی خطری به اندازه اعتیاد و قاچاق مواد مخدر ندارند.
این معضل تنها مخصوص ایران و چند کشور خاص نیست، بلکه تمام دنیا به آن مبتلا هستند و از وجود مواد مخدر طبیعی و صنعتی رنج می برند. کشورهای مختلف از این منظر ضرر و زیان فراوانی دیده اند، اما آنچه مهم است اینکه از تجارت مخدرهای مختلف سودهای زیادی نصیب قاچاقچیان این صنف می شود، به طوری که گردش مالی مافیای مواد مخدر ۱۶۰۰ میلیارد دلار در طول یک سال است و سود حاصل از آن نیز بیش از ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیارد دلار است. مافیا به واسطه قاچاق مواد مخدر آن چنان قدرتی بدست آورده اند که به همه ابزارها مجهز شده و قدرتمندان سیاسی جهان اعم از انگلیس، آمریکا و سازمان ملل را نیز خریده اند. بر همین اساس هزینه مبارزه با مواد مخدر بسیار بیشتر از هزینه و اعتباری است که مافیا برای روی آوردن مردم به اعتیاد خرج می کنند.
به عنوان مثال در سال ۱۹۸۵ فردی ۲۰۰ میلیون دلار کوکایین وارد آمریکا کرد و از سود حاصل، «دانیل اورتگا» رئیس جمهور منتخب مردم در نیکاراگوئه را ساقط و پس از آن یک دیکتاتور را جایگزین او کرد. همچنین برای مبارزه با غول کمونیسم چین، ۳۰ فروند هواپیمای نظامی آمریکا به خدمت گرفته شد؛ این در حالی است که از این ۳۰ فروند تنها برای حمل مواد مخدر و انتقال به آمریکا استفاده شد.
نکته اینکه قیمت یک کیلو هروئین در مثلث طلایی ۱۲۰۰ دلار است ، در تایلند ۶۰۰۰ دلار و در آمریکا ۳۰۰ هزار دلار، به طوری که با یک بار قاچاق مواد مخدر، زندگی قاچاقچی دچار تغییرات بسیار زیادی می شود. بنابراین قاچاق مواد مخدر جاذبه های زیادی دارد. به همین دلیل است که بیشتر افرادی که در آمریکا و انگلیس خود را مخالف مواد مخدر می دانند، پشت پرده از بزرگان قاچاق مواد مخدر و حامیان آن به شمار می روند. من در کتاب «پیشگیری از مواد مخدر» پیش بینی کردم که آمریکایی ها به افغانستان خواهند آمد و با راه اندازی جنگ بر این کشور مسلط می شوند و امروز مشاهده می کنیم که کشت مواد مخدر در افغانستان بیشتر از زمان طالبان است. در زمان طالبان، کشت تریاک تنها ۸۳ هزار هکتار بود، اما امروز در مقابل چشمان غرب و سازمان ملل بیش از ۲۰۰ هزار هکتار زمین در افغانستان زیر کشت مواد مخدر است، به این دلیل مبارزه با مواد مخدر و قاچاق آن دروغی بیش نیست.
آنچه مهم است اینکه خشونت و تهدید راه مناسبی برای مبارزه با مواد مخدر نیست، باید معتادان را بیمار به حساب آورد و برای درمان به بیمارستانهای روانپزشکی ارجاع داد. البته در طول چند سال گذشته نوع نگاه به معتادان تغییرات بسیاری کرده است. خوشبختانه در حال حاضر در کشورمان نسبت به موضوع بیماران مبتلا توجهات بسیاری می شود. به عنوان مثال در زندانها ۴۰ هزارنفر تحت درمان متادون هستند و ۷۰ تا ۸۰ درمانگاه برای درمان بیماران معتاد وجود دارد. برای موفقیت در مبارزه با مواد مخدر، باید اطلاع رسانی و آگاهی کافی نسبت به این موضوع در جامعه رواج پیدا کند. عوارض ناشی از اعتیاد و مشکلات حاصل از این فرآیند باید به نحو مطلوب و شفاف اطلاع داده شود. در حال حاضر ایران موفقیت پیشگیری و درمان اعتیاد از سه تا هفت درصد به ۳۰ تا ۴۰ درصد رسیده است، هرچند که انتظار است تلاشهای بیشتری در این مورد صورت پذیرد.
بتازگی مواد مخدر صنعتی نیز به معضلی مهمتر از مواد مخدر طبیعی تبدیل شده است، چرا که این مواد افراد گرفتار را به مرگ یا دیوانگی می کشانند. طبق قوانین سازمان ملل متحد از سال ۲۰۱۶ قرار است مواد مخدر سبک در اختیار افراد معتاد قرار گیرد، ضمن اینکه نباید کسی برای مواد مخدر اعدام شود. ایران تنها کشور دنیاست که بیشترین هزینه را برای مبارزه با مواد مخدر داشته است، به طوری که در مرزها بشدت این مبارزه در حال انجام است و بیش از ۳۰۰۰ شهید و ۱۶ هزار جانباز برای مبارزه با مواد مخدر وجود دارد و این مهم قابل تقدیر است.
مواد مخدر همچون سپری است که هیچ کشوری به تنهایی نمی تواند با آن مبارزه کند، تمام کشورها باید در جهان دست به دست هم دهند و زیر نظر سازمان ملل در یک اقدام متحد به مبارزه با مواد مخدر بپردازند، شاید بتوانند بر این سپر غلبه کنند. البته در وضعیتی که منافع نجیب زادگان انگلیسی و بانکداران آمریکایی به خطر می افتد و سیاست در دست آنهاست کار مبارزه سخت است، ضمن اینکه در ظاهر مطرح می شود که مبارزه می کنند، اما پشت پرده دروغ می گویند و در عمل چیز دیگری است مثل مباحث حقوق بشری که دم از آن می زنند، اما بدترین اعمال ضد بشری را انجام می دهند. به هر روی باید برای مبارزه هزینه کرد؛ آگاهی و اطلاع رسانی کرد، چرا که اگر مردم بدانند وقتی این سیم گداخته را در چشم می کنند، کور خواهند شد و اگر از عواقب اعتیاد مطلع شوند، هرگز چنین نمی کنند.
عده کثیری به علت ناآگاهی، در دسترس و فراوان بودن مواد مخدر و همسایگی افغانستان و پاکستان با ایران از این مواد استفاده می کنند. به نظر می رسد برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر باید مقداری آینده نگر و به روزتر باشیم ، باید کارکردها و راهکارهای علمی را مدنظر قرار دهیم . مواد مخدر هرگز در جهان از بین نخواهد رفت ، عده کثیری به آن نیاز دارند و ما باید این معضل را مدیریت کنیم، چرا که مبارزه سنگین و فیزیکی نتیجه ای ندارد، البته این مهم برای مبارزه با قاچاقچی ها صدق نمی کند، آگاهی و اطلاع رسانی تنها برای خانواده های درگیر این معضل است.
کل تریاک افغانستان ۵۰۰۰ تن است و هرگز نمی توان با کاشت تریاک مقابله کرد، چرا که برای مصارف پزشکی با مجوز این کاشت انجام می شود، اما در عین حال عده ای نیز آن را قاچاق می کنند، بنابراین باید پذیرفت که تریاک باید باشد و در کنار آن نیز حتماً قاچاق خواهد بود.
در حال حاضر نیز در ستاد مبارزه با مواد مخدر کل کشور، جلسات منظمی هر دو هفته یک بار با حضور وزیر کشور برای موضوع کاهش آسیبهای مواد مخدر تشکیل می شود و این نشان از اهتمام جدی دولت و بخصوص شخص وزیر کشور نسبت به این موضوع است.