استاد دانشگاه علامه طباطبایی و تحلیل‌گر مسایل اجتماعی ایران در رابطه با بحث اجتماعی شدن مبارزه با مواد مخدر گفت: برای مبارزه اجتماعی با اعتیاد باید در سیاست‌ها و برنامه های گذشته بازنگری شوند.
آسنا خاکپور در گفت‌وگو با خبرنگار روابط عمومی ستاد مبارزه با مواد مخدر افزود: برنامه مبارزه با مواد مخدر باید با توجه به ویژگی‌های خاص هر استان بومی گرایی و تدوین شود.
وی با بیان اینکه امروز اعتیاد به مصرف مواد مخدر صنعتی و شیمیایی ابعاد فرهنگی خاص خود را پیدا کرده و هر اقلیم و منطقه و خرده فرهنگی تاثیرات خود را بر مقوله اعتیاد دارد، اظهار کرد: در خلال سال‌های گذشته، طرحها و برنامه‌های متعددی برای مبارزه با گسترش مواد مخدر در کشور دنبال شده، بنابراین ضروری است که این مسئله مورد مطالعه قرارگیرد که چرا به رغمِ وجود انواع و اقسام طرحها و برنامه‌های پیشگیرانه، نه تنها روند شیوع این مسئله اجتماعی متوقف نشده بلکه تصویرِ آینده‌ای نگران‌کننده پیش روی ما ترسیم شده است.
این جامعه شناس ادامه داد: از میان سه مرحله پیشگیری، درمان و بازپروری، مرحله پیشگیری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و باید سیاست‌ها و برنامه‌های حل مسئله اعتیاد در کشور را بر آن استوار و متمرکز کرد.
خاکپور با اشاره به اینکه برای دستیابی به اهداف چشم‌انداز توسعه کشور در بخش مبارزه با مواد مخدر صنعتی و شیمیایی و ارتقای امنیت انسانی سیاست‌های پیشگیرانه مهمترین اصل باید مد نظر باشد، تصریح کرد: مهمترین و موثرترین گام در برابر تهدیدات و آسیب‌های ناشی از اعتیاد، استفاده از تمامی امکانات و توانمندی‌های ملی و جامعه برای اقدامات پیشگیرانه است .
وی، یکی از عوامل عمده وضعیت کنونی اعتیاد در کشور را رویکرد برنامه‌های گذشته به سیاست‌های مقابله با عرضه و غفلت از سیاست‌های کاهش تقاضا دانست و گفت: در بحث اجتماعی شدن مبارزه با مواد مخدر باید ظرفیت‌های رویکرد کاهش تقاضا مورد توجه قرار گیرد و جایگاه خود را در برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌های خرد و کلان تثبیت کند.
این جامعه شناس خاطرنشان کرد: طرحها و برنامه‌های مرتبط در جهت پیشگیری از اعتیاد به موادمخدر به منظور کارایی هرچه بیشتر باید تقویت شوند و رهیافت اصلی مقابله با اعتیاد باید اجتماعی و فرهنگی باشد.
خاکپور توضح داد: مسئله مواد مخدر متاثر از ساختارهای اجتماعی ـ فرهنگی است و راه حل آن نیز به اصلاح و تغییر این ساختارها مربوط می‌شود. مادامی که بیکاری در جامعه، فقر و محرومیت، سرخوردگی و ناامیدی نسبت به آینده و شکاف عمیق طبقاتی و ناهنجاری‌های اخلاقی و غیره وجود دارند، امکان کنترل اعتیاد و کاهش ضریب نفوذ آن در جامعه امری محال است.
وی تاکید کرد: تا زمانی که نهادهای آموزشی ما مهارت‌های لازم برای زندگی سالم اجتماعی را به فرزندان تعلیم نمی‌دهند و والدین نیز به علت درگیر بودن با بار سنگین تامین معاش و مخارج قادر به انتقال چنین مهارت‌هایی به فرزندان خود نیستند، بعید نیست که با ناهنجاری‌های رفتاری در نسل‌های جدید مواجه باشیم.
به گفته خاکپور، باید آسیب‌شناسی دو نهاد خانواده و مدرسه باید در دستور کار قرار گیرد و برنامه‌ها و سیاست‌ها در راستای رویکرد اجتماعی با مبارزه با اعتیاد و کاهش تقاضا مورد توجه دست اندرکاران امر و مسوولان باشد.
منبع: روابط عمومی ستاد مبارزه با مواد مخدر۹۶٫۱۲٫۱۲