در بسیاری از کشورها، معتادان از برخی از حقوق اجتماعی مانند رانندگی کردن، داشتن دست چک، امکان انجام معاملات تجاری و غیره محروم می‌شوند و همین محدودیت‌ها باعث می‌شود که شخص معتاد مجبور به ترک شود.
ایلنا: معاون آموزشی مرکز ملی مطالعات اعتیاد و عضو كمیته بهداشت روان و اعتیاد وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشكی بر این اعتقاد است که ایجاد برخی محدودیت‌های اجتماعی برای معتادان می‌تواند باعث شود که آنها انگیزه بیشتری برای قطع مصرف مواد مخدر داشته باشند و یا مجبور به ترک شوند. او می‌گوید درمان اجباری یعنی ایجاد محدودیت‌های اجتماعی برای معتاد نه دستگیر کردن و بستن دست و پای او.
“آذرخش مکری” در گفت و گو با خبرنگار ایلنا می‌گوید: «درمان اجباری اعتیاد در همه جای دنیا وجود دارد و اتفاقا روش موثری هم هست.»
او با بیان اینکه که نمی‌توان انتظار داشت که همه معتادان به صورت داوطلبانه اقدام به ترک کنند و گاهی باید از عامل زور استفاده کرد، می‌گوید که ترک در بیشتر کشورهای دنیا به معنای ایجاد محدودیت‌های اجتماعی برای معتادان است.
معاون آموزشی مرکز ملی مطالعات اعتیاد توضیح می‌دهد که در بسیاری از کشورها معتادان از برخی حقوق اجتماعی مانند رانندگی کردن، داشتن دست چک، امکان انجام معاملات تجاری و غیره محروم می‌شوند و همین محدودیت‌ها باعث می‌شود که شخص معتاد مجبور به ترک شود.
او درباره ایران هم می‌گوید: در کشور ما ترک اجباری هم به معنای ایجاد برخی محدودیت‌های اجتماعی است و هم به معنای اینکه معتادی را دستگیر کنند و دست و پای او را ببندند و مجبور به ترک‌اش کنند.
مکری، دستگیری فرد معتاد و مجبور کردن او به ترک را روش درستی نمی‌داند و بر این اعتقاد است که این روش خوبی برای مجبور کردن معتادان به قطع مصرف نیست و جواب نمی‌دهد.
او شیوه محدودیت حقوق اجتماعی را موثرتر می‌داند و معتقد است که فرد اگر به خاطر به دست آوردن حقوق اجتماعی‌اش اقدام به ترک کند، بیشتر بر تصمیم خود بر قطع مصرف پایبند خواهد بود.
«اظهارات افراد خارج از دبیرخانه ستاد، مندرج در پرتال ستاد الزاماً به معنای موضع رسمی ستاد مبارزه با موادمخدر نمی باشد.»