دیپلمات نوشت: تجارت مواد مخدر نه تنها درآمد طالبان به حساب می‌آید بلکه در جلب پشتیبانی سیاسی برای این گروه نیز نقش مهمی را ایفا می‌کند.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، افغانستان تولیدکننده بیشترین تریاک در جهان است و این کشور ۹۰ درصد تریاک را در بازارهای جهانی عرضه می‌کند.
تجارت غیرقانونی تریاک حدود ۶۸ میلیارد دلار در سال درآمد دارد
دیپلمات در گزارشی نوشت: تجارت غیرقانونی تریاک حدود ۶۸ میلیارد دلار در سال درآمد دارد. در سال ۲۰۱۶ میلادی تولید تریاک در افغانستان ۴۳ درصد افزایش یافته و این افزایش با گسترش فعالیت‌های شورشی در این کشور همزمان شده است.
همچنین ۲٫۹ میلیون افغانستانی معتاد به مواد مخدر هستند که این معتادان ۱۲ درصد کل جمعیت افغانستان را شکل می‌دهند.
پس از انتخابات سال ۲۰۱۴ میلادی و ایجاد دولت وحدت ملی در این کشور، امیدهای ایجاد شد که این حکومت مبارزه جدی را علیه فساد اداری، مواد مخدر و اجرای قانون در اولویت قرار می‌گیرد، اما سال ۲۰۱۶ میلادی نشان داد که تولید تریاک در افغانستان نسبت به سال قبل میلادی یک افزایش چشم‌گیری داشته و این مسئله امیدها را به ناامیدی تبدیل کرد.
علاوه بر این، در کل حدود ۳ میلیارد دلار تریاک در افغانستان تولید می‌شود و طالبان سالانه حدود ۴۰۰ میلیون دلار از طریق قاچاق این مواد درآمد مالی دارند.
در ولایت‌های جنوبی این کشور مانند هلمند، قندهار و نیمروز، در بیش از یک دهه گذشته پول‌های به دست آمده مواد مخدر به صندوق ماشین جنگی طالبان واریز می‌شود و سبب افزایش خشونت‌ها در این کشور شده و ادامه این وضعیت در افغانستان نگران‌کننده است.
تریاک در شکل‌دهی طالبان نقش داشته است
طالبان و کشت تریاک در افغانستان دارای روابط ریشه‌ای هستند و حتی این پدیده در شکل‌دهی رژیم این گروه نقش دارد، در سال ۱۹۹۷ میلادی تنها پاکستان و عربستان سعودی رژیم طالبان را به رسمیت شناختند و کمک‌های مالی را در اختیار این گروه قرار دادند. در حالیکه طالبان به خاطر اقدامات شدیدشان علیه دموکراسی، حقوق بشر، حقوق زنان و پناه‌دادن به شبکه القاعده شهرت جهانی داشت.
در سال ۲۰۰۱ میلادی ملا عمر رهبر پیشین گروه طالبان کشت تریاک در افغانستان را ممنوع اعلام کرد و گفت با عاملان این پدیده برخورد جدی صورت خواهد گرفت. پس از این اعلام رهبر پیشین طالبان کشت و تولید تریاک در افغانستان به گونه سرسام آوری که در سال ۲۰۰۰ میلادی به ۸۲ هزارهکتار زمین می‌رسید در پایان سال ۲۰۰۱ میلادی به ۷ هزار هکتار زمین کاهش یافت.
پس از آن، با سرنگونی رژیم طالبان توسط نیروهای ائتلاف بین‌المللی به رهبری ایالات متحده امریکا، کشاورزان و فروشندگان مواد مخدر به تدریج به کشت و تولید تریاک در افغانستان رو آوردند. در سال ۲۰۰۵ میلادی طالبان شروع به تجدید قوا کردند و به منظور تامین مالی شورشیان مردم را تشویق به کشت و تولید مواد مخدر در افغانستان کردند.
۴۰ درصد منابع مالی طالبان کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر است
امروزه، حدود ۴۰ درصد منابع مالی طالبان کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر است و این مسئله این گروه را قادر ساخته تا مبارزه مسلحانه را علیه دولت افغانستان و جامعه بین‌المللی ادامه بدهند. اکثر جنگجویان وابسته به گروه طالبان در ولایت‌های هلمند و قندهار مشغول تجارت مواد مخدر هستند و در این دو ولایت این گروه بیشتر بدنبال سود حاصل از مواد مخدر است تا جنگ برای مذهب و ایدئولوژی.
طالبان در مناطق تحت اداره‌شان بر کشاورزان مالیات وضع کرده و کشاورزان را مجبور می‌کنند که تریاک کشت کنند، در غیر این صورت این کشاورزان مجازات خواهند شد، همچنین اگر کشاورزی به جای تریاک چیزی دیگری کشت کند برای طالبان مهم نیست و این گروه فقط همان مالیات وضع شده‌شان را می‌گیرند.
علاوه براین طالبان نه تنها کشاورزان را تشویق به کشت تریاک می‌کنند، بلکه زمینه تولید آسان تریاک را برای این کشاورزان فراهم ساخته و آنها را در این راستا کمک و یاری می‌کنند.
آنها در ازای این مالیات طالبان از زمین‌های کشت شده تریاک محافظت می‌کنند. مهم تر از همه، ملا اختر منصور رهبر پیشین طالبان، قبل از بر عهده‌گرفتن رهبری این گروه مسئول بازار مواد مخدر در منطقه «گردی جنگل»، واقع در ایالت بلوچستان پاکستان بود منطقه که با ولایت هلمند هم مرز است.
در ادامه این گزارش آمده است: تریاک نه تنها منابع مالی و لجستیکی طالبان را تامین می‌کند بلکه فروشندگان مواد مخدر در بالاترین نهاد تصمیم‌گیری طالبان و حتی شورای کویته نفوذ بالایی دارند.
انتخاب ملا اختر منصور رهبر پیشین گروه طالبان به رهبری این گروه نیز به تجارت مواد مخدر بستگی داشت، ملا منصور که خود نیز در کسب و کار مواد مخدر مشارکت داشت، در این راستا موفقیت‌های زیاد داشت و خود را مدیون کسانی در سطح فرماندهی طالبان می‌دانست که با او در تجارت مواد مخدر مشغول بودند.
مخالفت ملا رسول برای انتخاب اخترمنصور بر سر قاچاق مواد مخدر بود
با توجه به سود بالای مواد مخدر، طالبان برای کنترل مسیرهای قاچاق مواد مخدر و جمع‌آوری مالیات علیه همدیگر جنگ‌های خونینی را راه‌اندازی کردند. ملا محمد رسول شاخه انشعابی طالبان به خاطر کنترل مسیر قاچاق مواد مخدر بارها با افراد وابسته به ملا اختر منصور درگیر شده است و گفته می‌شود یکی از مخالفت‌های اصلی ملا‌رسول برای انتخاب اخترمنصور به عنوان رهبر طالبان نیز همین مسئله قاچاق مواد مخدر بوده است.
در مناطق جنوب افغانستان به ویژه در قندهار و هلمند، فروشندگان مواد مخدر وابسته به گروه طالبان در کنار جمع آوری محصولات تریاک، تخم تریاک را نیز در اختیار کشاورزان قرار می‌دهند، این فروشندگان تریاک نیز وسایل کشاورزی، کود و حتی پول‌های نقدی را به کشاورزان داده و از آنها می‌خواهد که در زمین‌هایشان تریاک کشت کنند.
تجارت مواد مخدر نه تنها درآمد طالبان به حساب می‌آید، بلکه در جلب پشتیبانی سیاسی برای این گروه نیز نقش مهمی را ایفا می‌کند، طالبان از اربابان محلی که مشغول تجارت مواد مخدرند، قاچاقچیان مواد مخدر و کشاورزان حمایت می‌کنند.
طالبان دو نوع مالیات را بر کسب و کار مواد مخدر وضع کرده‌اند از مالیات زمین گرفته تا وضع مالیات بر جاده‌های که مسیر قاچاق مواد مخدرند. برای محافظت از کامیون‌های مواد مخدر طالبان بر ایستگاه‌های بازرسی نظامیان افغانستان حمله می‌کنندو در مقابل فروشندگان مواد مخدر در کنار مالیات، سلاح، ماشین ، موتورسیلکت و تلفن‌های ماهواره‌ای را در اختیار طالبان قرار می‌دهند.
در این اواخر فروشندگان مواد مخدر یک بیمارستان را در ایالت بلوچستان پاکستان تاسیس کرده و در آنجا مجروحین طالبان درمان می‌شوند.
در پایان این گزارش آمده است: روابط بین طالبان کشت،تولید و قاچاق تریاک روز به روز قوی‌تر می‌شود، مبارزه با مواد مخدر در افغانستان باید در دستور کار جنگ پیش از هرزمانی دیگری قرار بگیرد.
تا زمانیکه مبارزه با مواد مخدر در اولویت راهبرد مبارزه با تروریسم در افغانستان توسط ناتو و دولت وحدت ملی قرار نگیرد، شورش دراین کشور ادامه خواهد داشت.