• امروز : پنج شنبه - ۲۷ شهریور - ۱۴۰۴
  • برابر با : 26 - ربيع أول - 1447
  • برابر با : Thursday - 18 September - 2025
کل پست ها: 74943اخبار امروز : 0
9

يك پژوهشگر كودكان درباره عملكرد آموزش و پرورش در پيشگيري از اعتياد مطرح كرد: عدم درج مهارت‌هاي زندگي در كتاب سبك زندگي دانش‌آموزان ‏

  • کد خبر : 29315
  • ۱۳ تیر ۱۳۹۵ - ۱۶:۱۰

‏«۱۳۰ هزار دانش‌آموز سابقه حداقل يكبار مصرف موادمخدر را در كارنامه خود ثبت كرده‌اند.» اين آماري است ‏كه پرويز افشار، سخنگوي ستاد مبارزه با موادمخدر اعلام مي‌كند. مسلما يكي از دلايل گرايش دانش‌آموزان به مصرف موادمخدر علاوه بر كنجكاوي، عدم ‏آگاهي از ماهيت و مضرات موادمخدر است. اين كه براي فرزندانمان از ماهيت اصلي موادمخدر […]


‏«۱۳۰ هزار دانش‌آموز سابقه حداقل يكبار مصرف موادمخدر را در كارنامه خود ثبت كرده‌اند.» اين آماري است ‏كه پرويز افشار، سخنگوي ستاد مبارزه با موادمخدر اعلام مي‌كند. مسلما يكي از دلايل گرايش دانش‌آموزان به مصرف موادمخدر علاوه بر كنجكاوي، عدم ‏آگاهي از ماهيت و مضرات موادمخدر است. اين كه براي فرزندانمان از ماهيت اصلي موادمخدر سخن نگفتيم كه ‏مبادا ذهن آنها را درگير موادمخدر كنيم ، «محرمانه بودن آمار معتادان و صحبت درباره موادمخدر» را هم ‏نمي‌توان در علل گرايش به موادمخدر بي‌تقصير دانست.

در گذشته مسئولان نگران گرايش بيشتر نوجوانان و جوانان به ‏موادمخدر بودند كه سخني از آن نمي‌گفتند، فروشندگان موادمخدر هم از اين خلا عدم آگاهي جوانان، استفاده كرده و ‏محصول خانمانسوز خود را نه با نام موادمخدر بلكه با نام‌هاي قرص لاغري، افزايش تمركز، شادي‌آور و… به آنان ‏عرضه كردند. اما سوال اينجاست كه «چگونه مهارت‌هاي پيشگيري از گرايش به اعتياد را به دانش‌آموزان ‏آموزش دهيم كه نه در مقابل آن جبهه‌ بگيرند و نه آن را پس از مدتي كوتاه فراموش كنند؟» در اين رابطه با فاطمه ‏قاسم‌زاده پ‍ژوهشگر كودكان هم كلام شديم تا جوابي براي اين سئوال پيدا كنيم.‏

وي با اشاره به اينكه طبيعتا اعتياد پدر و مادر، فرزندان را هم با آسيب‌هاي بسياري روبرو مي‌كند، مي‌گويد: ‏‏كودكاني كه در اين شرايط زندگي مي‌كنند، از زندگي عادي و طبيعي (سلامت جسمي و رواني) محروم ‏هستند و آموزش و مراقبت از آنها بسيار متفاوت است. در مقابل كودكاني داريم كه در خانواده‌هاي عاري از ‏اعتياد زندگي مي‌كنند. اين كودكان بايد آموزش‌هاي پيشگيري را ياد بگيرند.

اين پ‍ژوهشگر كودكان در ادامه مي‌افزايد: ما آموزشي داريم به نام مهارت‌هاي زندگي. حدود ۱۰ سال پيش در ‏آموزش كشورهاي جهان اجلاسي را برگزار كردند، وزير آموزش و پروش وقت نيز در اين ‏اجلاس حضور داشت و در اين اجلاس، آموزش‌هاي مهارت‌هاي زندگي براي نوجوانان اجباري شد. ‏متاسفانه اين آموزش‌ها در ايران نه تنها اجباري نشد، بلكه به مرحله اجرا هم نرسيد. ما نمي‌توانيم در آموزش‌ ‏به يك نوجوان از اعتياد شروع كنيم بلكه بايد از مهارت «نه» گفتن به موارد نامناسب از جمله موادمخدر ‏شروع كنيم.

قاسم‌زاده با بيان اينكه بايد مواجهه درست و اصولي با مشكلات را به نوجوانان آموزش داد، تاكيد مي‌كند: ‏‏نوجوانان، براي فرار از مشكلات به موادمخدر پناه مي‌برند. هنرستاني سر راه من هست كه هميشه مي‌بينم ‏اكثر دانش‌آموزانش سيگار مي‌كشند. بنابراين قبل از اين كه نوجوان به مواد ديگري (كه خطرناك‌تر از سيگار ‏است) گرايش پيدا كند، بايد جلوي كشيدن سيگار او گرفته شود. بخشي از آموزش‌هاي اصلي مهارت‌هاي ‏زندگي در مورد سلامت است كه دو قسمت رواني و جسمي را دربر مي‌گيرد و در هر دو قسمت به اعتياد ‏پرداخته مي‌شود، منتهي نه به صورت مستقيم بلكه در قالب مهارت‌هاي زندگي است كه نوجوان وقتي در معرض ‏خطر قرار مي‌گيرد، بتواند راه‌حل‌هاي اصولي را پيدا كرده و به نوع ديگري به مشكلات خود پاسخ دهد.

وي با اشاره مجدد به عدم اقدام لازم و جدي از سوي آموزش و پرورش مي‌گويد: ايران پيمان‌نامه حقوق ‏كودك را هم امضا كرده است. در دو ماده اين پيمان‌نامه به اجباري و رايگان بودن آموزش تاكيد شده است .

اين پژوهشگر كودك در ادامه مي‌افزايد: جنبه كيفيت آموزش هم بايد مورد توجه قرار گيرد. ما چه ‏آموزش‌هايي در مدرسه ارائه مي‌كنيم؟ بخشي از آموزش‌ها علمي است كه براساس حافظه است كه با تكاليف ‏بسيار و ايجاد اضطراب، فشار زيادي به دانش‌آموز مي‌آورد و سلامت روان آنها تهديد مي‌شود. بخش ديگر ‏آموزش مهارت‌هاي زندگي و حقوق كودك است كه در كشور وجود ندارد. برخي بر اين باورند كه آموزش ‏حقوق كودكان يعني حق محور و مطالبه‌گر شدن كودكان. در اين صورت كودكان با شناخت حقوق با ‏مسئوليت‌هاي خود آشنا مي‌شوند و يكي از اين مسئوليت‌ها پيشگيري در مقابل آسيب‌هاي اجتماعي از ‏جمله اعتياد و رفتارهاي پرخطر است. خشونت در كودكان به حدي است كه گاه دعواي آنها منجر به قتل ‏مي‌شود. بايد آموزش‌ها طوري ارائه شود كه دانش‌آموزان تاب‌آوري و مقاومت‌ بيشتري پيدا كنند.

وي با اشاره به اين كه به بچه‌ها ياد نداديم كه فكر كنند، مي‌گويد: آموزش و پرورش فكر كردن را به ‏دانش‌آموزان ياد نمي‌دهد. هنوز سيستم بر مبناي حفظ‌ كردن، پرسش و پاسخ است. بچه‌اي كه فكر نكند ‏حتي اگر خانواده‌اش معتاد نباشند سريع در جريان اعتياد قرار مي‌گيرد.‏

قاسم‌زاده با بيان اين كه جنبه پيشگيري و اجتماعي كردن مبارزه با موادمخدر كاملا اصولي است، تاكيد ‏مي‌كند: «در حال حاضر آموزش و پرورش كتابي به نام «سبك زندگي» را به دانش‌آموزان ارائه كرده كه ربطي ‏به مهارت‌هاي زندگي ندارد. مهارت‌هاي زندگي مانند هر درس ديگري حداقل يك‌سال آموزش و تمرين نياز ‏دارد. اگر مهارت‌هاي زندگي بر مبناي درست آموزش داده شود علاوه بر دانش‌آموزان (به صورت مستقيم)، ‏خانواده دانش‌آموزان هم از اين آموزش‌ها به صورت غيرمستقيم بهره خواهند برد و آمار اعتياد در بزرگسالان ‏هم كاهش خواهد كرد.‏

منبع خبر: روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر ۹۵٫۰۴٫۱۳ 

لینک کوتاه : https://news.dchq.ir/3/?p=29315

برچسب ها