يك پژوهشگر حوزه اعتياد با بيان اينكه متآمفتامین در همان ابتدای مصرف خسارات جبران‌ناپذیری را به مغز وارد می‌کند، گفت: افت حافظه، پرخاشگری و تهاجم، رفتارهای جنون آمیز و آسیب‌های قلبی و مغزی از جمله عوارض مصرف آن است.
به گزارش روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر؛ دکتر محمدحسن فرهادي روز چهارشنبه در نشست علمي پژوهشي كه با عنوان «پيامدها و عوارض نوروسايكولوژيك متآمفتامين» در مجموعه فرهنگي شقايق برگزار شد، گفت: یکی از مواد شایع در کشور طی ساليان اخیر، شیشه است که ماده اصلی و ترکیب شیمیایی آن متآمفتامین مي‌باشد.
وي با بيان اينكه این ماده اوایل قرن گذشته در ژاپن از آمفتامین ساخته شد، افزود: اثر متآمفتامین با آمفتامین در دوزهای قابل مقایسه، متفاوت است اما سطح بیشتری از آن وارد مغز شده و بالقوه داروی محرک‌تری است.
اين پژوهشگر حوزه اعتياد اظهار داشت: متآمفتامین از نظر ساختاری شباهت زیادی به آمفتامین و نوروترانسمیتر دوپامین دارد، برخلاف کوکائین که بسیار سریع و تقریباً کامل در بدن متابولیزه می‌شود، متآمفتامین نیمه عمر طولانی‌تر داشته و درصد بیشتری از آن به مدت زیادی بدون تغییر در بدن می‌ماند که منجر به اثرات محرک طولانی‌تر می‌شود.
فرهادي بيان داشت: این ماده به علت حلاليت بالا در چربي به راحتي از سد خوني مغز عبور کرده و با تاثير بر پايانه‌هاي عصبي باعث آزاد شدن ميانجي‌هاي عصبي مي‌شود.
وي ادامه داد: مطالعات حیوانی، افزایش سطح بیشتر دوپامین در مغز را متعاقب مصرف متآمفتامین نشان می‌دهند که ناشی از مکانیسم اثر این ماده بر سلول‌های عصبی بوده که علاوه بر بلوک بازجذب مجدد دوپامین، سبب افزایش آزادسازی دوپامین از نورون پیش‌سیناپسی و سپس منجر به غلظت بیشتر آن در سیناپس و اثرات نوروتوکسیک در پایانه عصبی می‌شود.
وي گفت: اعتقاد بر این است که بیشتر اثرات لذت بخش متآمفتامین ناشی از آزاد شدن سطح بسیار زیاد نوروترانسمیتر دوپامین مي‌باشد.
اين پژوهشگر حوزه اعتياد اظهار كرد: متآمفتامین در همان ابتدای مصرف خسارات جبران‌ناپذیری را به مغز وارد می‌کند که افت حافظه، پرخاشگری و تهاجم، رفتارهای جنون آمیز و آسیب‌های قلبی و مغزی از عوارض مصرف آن است.
فرهادي افزود: مطالعات اختصاصی تصویربرداری از مغز، تغییراتی در فعالیت سیستم دوپامینی مربوط به مراکز یادگیری و مهارت‌های گفتاری را نشان می‌دهد و مطالعات اخیر در مصرف کنندگان مزمن همچنین تغییرات شدید ساختاری و عملکردی در آن نواحی از مغز را آشکار می‌کند که مرتبط با حافظه و ادراک است و منجر به بسیاری از مشکلات شناختی و ادرکی مشاهده شده در آنها مي‌شود.
وي گفت: به‌نظر می‌رسد تنها بخشی از اثرات مزمن اين ماده تا حدودی قابل برگشت است و از طرفی تعدادی از مطالعات تصویربرداری، بهبودی ساختاری در برخی نواحی مغزی را بعد از عدم مصرف به مدت دو سال را نشان می‌دهند که با بهبودی در اجرای تست‌های حرکتی، گفتاری و حافظه همراه بوده است.
وي در پايان خاطر نشان ساخت: عملکرد سایر نواحی مغزی حتی بعد از دو سال پاکی، بهبودی را نشان نمی‌دهد، به گونه‌اي که برخی تغییرات ساختاری ناشی از مصرف متآمفتامین‌ها ممکن است طولانی‌مدت باشد و به‌علاوه افزایش خطر سکته مغزی ناشی از سوء مصرف آمفتامین می‌تواند منجر به تخریب‌های غیرقابل بازگشت در مغز شود.
منبع خبر: روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر۹۲/۴/۱۲