بازيگر سينما، تاتر و تلويزيون گفت: كشورهايي كه در غرب هستند، فقط داعيه مبارزه با مواد مخدر را دارند و تنها از ايران انتظار دارند با اين سيل عظيم مواد روبه رو شود، در صورتي كه بايد بر طبق موازين بين الملل از ايران به لحاظ مالي و تجهيزات پشتيباني كنند.
احمد نجفي در گفت‌وگو با روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر گفت: فيلم گوزن‌ها را قو‌ي‌ترين و تاثيرگذارترين ساخته سينمايي در حوزه مبارزه با مواد مخدر مي‌دانم. تخصيص بودجه براي ساخت برنامه‌هاي رسانه‌اي بايد در جهت اعطاي امكانات به كساني باشد كه دغدغه جوانان را دارند، نه كساني كه جوياي نامند و يا نان. وقتي هم كه از دوستانمان انتقاد مي‌كنيم به دل مي‌گيرند و دلخور مي‌شوند.
وي ادامه داد: چند سال پيش در پي همكاري با ۲ مستند ساز فرانسوي كه به ايران آمده بودند تا مسير ترانزيت مواد مخدر از افغانستان به اروپا را رصد كنند و برنامه‌اي در اين باره بسازند، با اين موضوع بيشتر آشنا شدم. با آنها تا مرز افغانستان رفتيم و از نزديك با مصائبي كه مرزبانان ما مبتلا به آن هستند، آشنا شديم. فرزندان غيوري كه در بدترين شرايط معيشتي و جغرافيايي جان خود را در دستشان گرفته‌اند و به محافظت از مرزهاي كشور مشغولند. در آنجا با بسياري از حقايق تلخ روبه رو شديم كه وقتي اين مرزبانان به دست قاچاقچيان مي‌افتند؛ چگونه با شديدترين و غير انساني‌ترين روش‌ها شكنجه شده و شهيد مي‌شوند تا ذره‌اي از پيمان مقدسشان كه حراست از خاك وطن است، كوتاه نيايند.
بازيگر سينما، تاتر و تلويزيون در ادامه افزود: اي كاش مردم هم مي‌توانستند به مستندات فجيعي كه در اين زمينه در كشور موجود است، دست بيابند؛ بلكه خودشان هم در اين مبارزه مشاركت كنند. شايد اگر جوانان اين حقايق را دريابند، قدري به خودشان بيايند و به راحتي خودشان را در اختيار اهريمن اعتياد قرار ندهند و يا اگر با اين موضوع مواجه شدند به ياد برادران شهيدشان با غيرت و صلابت از آن دوري كنند.
وي با اشاره به نقش مهم فرهنگ و هنر در تحقق و اجرايي شدن رويكرد اجتماعي به مقوله مبارزه با مواد مخدر گفت: برنا
مه‌سازي‌هاي رسانه‌اي هم اين روزها فاقد نگاه كارشناسانه هستند به گونه‌اي كه من از تماشاي برخي از آنها شوكه مي‌شوم؛ زيرا مي‌بينم كه بعد ترويجي شان بيش تر از بعد تنذيري و ممانعت گرايانه شان است. اين بيانگر فقدان نگاه عالمانه و كارشناسانه به مسائل اجتماعي و مصائبي است كه جوانان ما با آن مواجه هستند.
بازيگر سينما، تاتر و تلويزيون خاطرنشان مي كند: در كنار آنچه كه نيروي انتظامي انجام مي دهد، بايد خود مردم، اصحاب رسانه و عوامل فرهنگي و هنري جامعه نيز دست به كار شوند؛ در غير اين صورت روزي خواهد آمد كه حتي برنامه‌هاي كارشناسانه نيز راه به جايي نخواهند برد. اين مبارزه كارشناسانه بايد الساعه در كشور اجرا شود؛ حتي مي توان گفت براي اقدام به آن دير هم كرده ايم.
وي ادامه داد: مشكلات ايران در حوزه مواد مخدر نسبت به ساير كشورهاي جهان، چندين برابر است؛ زيرا به لحاظ ژئوپلتيك دچار بحران هستيم. با بزرگترين توليد كننده ترياك و هروئين درجهان همسايه هستيم و راه ترانزيت مواد مخدر از شرق به كشورهاي غربي نيز از داخل كشور ماست. البته نيروي انتظامي، ستاد مبارزه با مواد مخدر و ساير مسوولان، تلاش هاي بسياري در مرزهاي كشور انجام داده اند اما اين امكانات از پس كارتل هاي عظيم مواد مخدر در دنيا كه به پيشرفته ترين صنايع و امكانات براي دور زدن محافظان مرزهاي ايران مجهز هستند، برنمي‌آيند.
نجفي افزود: چاره اي جز محافظت از مرزهاي كشور با استفاده از نيروهاي متخصص و كارشناس كه با تكنولوژي روز هم آشنا باشند نداريم و بايد مرزبانانمان را به تجهيزات روز مجهز كنيم تا بتوانند هم عرض با تجهيزات كارتل هاي مواد مخدر بين الملل عمل كنند؛ شايد اينگونه بشود از ميزان صدمات وارده بر آنها بكاهيم.
مجري برنامه معروف “صندلي داغ” تصريح كرد: دستگاه‌هاي كشور بايد بدانند مسووليت خون جواناني كه در مرزهاي كشور براي محافظت از ايران در مقابل ورود مواد مخدر، جان خود را از دست مي دهند، با آنهاست و بايد به جاي برگزاري همايش و سر دادن شعار، دست به اقدامات كاربردي بزنند. به مسئله مواد مخدر توجه ويژه داشته باشند و با اعطاي بودجه‌هاي مناسب براي مبارزه با موا مخدر و طراحي برنامه‌هاي جامع، مدون و در عين حال طولاني مدت، از پراكندگي امكانات و پتانسيل هاي فعلي هم جلوگيري كنند.
وي گفت: متاسفانه بايد گفت با تمام اقداماتي كه تا به حال انجام شده و قرار است كه انجام شود، نگاه ما به اين مسئله بيشتر روبنايي بود تا زير بنايي. بايد نگاهمان را به اين حوزه عوض كنيم و از برخوردهاي كوركورانه با اين مسئله بپرهيزيم و ديدمان را به سمت برخوردهاي عالمانه، انديشمندانه و منطبق با علم روز دنيا معطوف كنيم.
نجفي با اشاره به گستردگي كارتل‌هاي مواد مخدر در غرب و نفوذ آنها در شرق بيان داشت: كشورهايي كه در غرب هستند و از نفوذ، قدرت و منابعشان براي حمايت از كارتل هاي بزرگ مواد مخدر استفاده مي‌كنند درون گود نيستند و فقط داعيه مبارزه با مواد مخدر را دارند و تنها از ايران انتظار دارند با اين سيل عظيم مواد روبه رو شود، در صورتي كه بايد بر طبق موازين بين الملل از ايران به لحاظ مالي و تجهيزات پشتيباني كنند؛ ولي از آنجا كه سود و درآمد ناشي از پولشويي هاي موجود در زمينه قاچاق مواد، برايشان بسيار سودآور است؛ فقط به سردادن شعارهاي دهان پركن بسنده مي كنند؛ در حاليكه فرزندان ما در مرزها براي كاهش ارسال مواد به اين كشورها، جان مي دهند.
احمد نجفي بار ديگر بر كاربرد حوزه فرهنگي جامعه در اثربخشي مبارزه اجتماعي با مواد مخدر تاكيد كرد و گفت: كار فرهنگي بايد در تمام سطوح جامعه از خانواده گرفته تا مدرسه، دانشگاه، مراكز عمومي، ادارات و مراكز كسب و كار صورت بگيرد كه در اين بين خانواده و مدرسه كه از ابتدا با فرزندان سر و كار دارند، نقش مهم‌تري را ايفا مي كنند. اگر آگاهسازي خانواده‌ها به نحوي باشد كه والدين از بردن نام موادمخدر نترسند. والدين از بردن نام اين مواد پرهيز مي‌كنند تا مبادا وقتي فرزندشان از كم و كيف آن ماده چيزي از آنها پرسيدند، پاسخ مناسب و كارشناسانه نداشته باشند.
مدارس بايد به جاي ارائه صرف دروس سختگيرانه، به مسائل حاشيه اي هم كه نقش مهمي را در آينده افراد ايفا مي كنند و ممكن است مخاطرات نا آگاهي از آنها، بعدها در زندگي آنها تاثير بگذارد؛ نيز بپردازند.
وي بيان كرد: من به عنوان كسي كه سالها در حوزه هاي مختلف فرهنگي و هنري كار كرده ام، آمادگي خودم را براي پرداختن به موضوع مهم مبارزه با مواد مخدر اعلام مي كنم؛ اما در كنار تمام اين مسائل من نيز يك پدر هستم و دغدغه تمام والدين را پيرامون نگراني از آينده فرزندانشان با پوست و خون حس مي كنم. دولت، مجلس، نهادهاي قضايي و نظارتي كشور بايد بدانند كه در قبال ابتلاء هر شهروند به اين بلاي خانمان سوز، بايد پاسخگو باشند. نگاه عالمانه شان به اين موضوع را با چاشني دلسوزي همراه كنند تا كارهايشان به ثمر بنشيند و اگرنه كاركردن از سر انجام وظيفه و رفع تكليف در اين حوزه ها راه به جايي نخواهد برد.
نجفي در خاتمه به ارائه خدمات به افراد معتادي كه به هر دليلي در دام اعتياد افتاده اند اشاره و تاكيد مي كند: نبايد فراموش كنيم كه حين پرداختن به موضوع مبارزات انتظامي و اجراي برنامه‌هاي پيشگيرانه، بايد خدماتي را هم براي توانمندسازي آن دسته افرادي كه به هر دليلي دچار اعتياد شده‌اند، در نظر بگيريم. بايد آموزش هايي نيز در سطح جامعه براي يادگيري شيوه صحيح برخورد با معتادان اجرا كرد. بايد براي آنها شرايط بازگشت به جامعه را فراهم كنيم تا با حرفه‌آموزي و ايجاد فرصت هاي شغلي مناسب، به كانون خانواده و اجتماع برگردند و نگراني از نگاه نامانوس مردم نداشته باشند. به خاطر داشته باشيم كه اكثر كساني كه به دام اعتياد مي افتند به نوعي آسيب هاي اجتماعي ديگري را پيش از اعتياد، متحمل شده اند؛ مثل بيكاري و كمبود هاي عاطفي و اقتصادي. بايد بدانيم در جامعه اي كه كار نباشد؛ لاجرم افراد به سمت آسيب هاي اجتماعي سوق مي يابند و ناچارند از اينكه براي تامين معاش دست به كارهايي بزنند كه در نگاه اول پردرآمد و كم خطر است؛ اما وقتي به كارزار وارد شوند، دچار آسيب هاي جبران ناپذيرتري خواهند شد.
منبع خبر: وابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر۹۴٫۰۳٫۲۸