يك بازيگر سينما، تئاتر و تلويزيون با بيان اينكه فرهنگ و هنر جايگاه مهمي در اقدامات اجتماعي مبارزه با مواد مخدر دارند، گفت: اين دو مقوله مي‌توانند مقدمه تاثيرگذاري روي خيلي از اقشار جامعه و جوانان باشند؛ مثلا در كاري كه قرار است توليد شود، مثل نمايش، عواملي را براي ساخت آن به كارگيريم كه در افزايش برآيند توليد آن اثر، سهم داشته باشند.
كوروش تهامي در گفت‌وگو با روابط عمومي ستاد مبارز با مواد مخدر با اشاره به رويكرد اجتماعي ستاد مبارزه با مواد مخدر گفت: اين نوع نگرش به معضل اعتياد بسيار حائز اهميت است؛ اما به شرطي كه اين رويكرد، رنگ شعاري به خود نگيرد و فقط به برگزاري چند همايش و كارگروه تحت اين عنوان بسنده نكند.
وي در ادامه تاكيد كرد: در اين حوزه بايد به مخاطرات و آسيب‌هاي ناشي از اين معضل اجتماعي با نگاهي عميق‌تر نگريست و به اين نتيجه رسيد كه براي ساماندهي امور، بايد به تشكيل يك اتاق فكر در سطوح مختلف برنامه‌هاي اجتماعي پرداخت. همانطور كه جامعه از سطوح مختلفي تشكيل شده، كار با رويكرد اجتماعي نيز بايد سطح بندي شود تا اثرگذاري خود را در سايه اجراي برنامه‌هاي كلان از دست ندهد. بايد براي اين امور يك چشم انداز ترسيم كرد و در حين اجراي برنامه‌ها در راستاي رسيدن به اهداف، مرتب به بازنگري و واكاوي مسيري كه طي شده پرداخت تا از مسير رسيدن به چشم انداز ترسيم شده، دور نشد.
كوروش تهامي كه خود دانش آموخته رشته تئاتر است به اهميت جايگاه فرهنگ و هنر در اقدامات اجتماعي مبارزه با مواد مخدر اشاره كرد و گفت: تصور من اين است كه فرهنگ و هنر اصولا مي‌توانند مقدمه تاثيرگذاري روي خيلي از اقشار جامعه و جوانان باشند؛ در صورتي كه به جذابيت كاري كه قرار است توليد شود، مثلا در غالب يك نمايش، فكر كنيم و عواملي را براي ساخت آن به كارگيريم كه در افزايش برآيند توليد آن اثر، سهم داشته باشند.
بازيگر سينما، تاتر و تلويزيون در ادامه افزود: در سالهاي اخير توليدات تلويزيوني و سينمايي زيادي در زمينه مبارزه با آسيب هاي اجتماعي از جمله اعتياد، ساخته شده است كه متاسفانه از نظر من بسياري از آنها بيشتر شبيه سياه‌بازي بوده‌اند تا تاثيرگذار. اين آثار تبديل مي‌شود به انبوهي از كارهاي كم بازده يا اثاثا بي‌بازده كه پس از پخش تلويزيوني و يا اكران عمومي در سينما، گروهي از مردم را مي‌خندانند و پس از آن جايي ندارند جز انبار و آرشيو مراكز پخش‌كننده آنها كه نه تنها در آينده؛ بلكه در همان لحظه پخش شدن شان هم، اثري بر ذهن مخاطب ندارند.
وي تصريح كرد: از قديم گفته اند كه بايد كار را به دست كاردان بسپاريم. در اين زمينه هم شناخت افرادي كه كاردان در ساخت آثار تاثير گذار اجتماعي در غالب فيلم، تاتر و سريال باشند، كار ساده اي نيست و يافتن افرادي كه حد اكثر تاثير گذاري را در قبال بودجه‌اي كه به آنها تعلق مي‌گيرند داشته باشند، نياز به متخصص دارد. متاسفانه در سالهاي اخير بيشتر توليدات؛ نه فقط در حوزه مبارزه با مواد مخدر؛ بلكه در ساير زمينه ها نيز، بر اساس رابطه به مرحله ساخت رسيده‌اند تا بر اساس كار تخصصي. حال آنكه در ساير كشورها در زمينه اجراي برنامه‌هاي فرهنگي و هنري كه براي مخاطب عام ساخته مي‌شوند بسيار حساسيت به خرج مي‌دهند، چه رسد به آثاري كه در زمينه القاء پيام هاي آموزنده درباره مسايل اجتماعي و يا بازدارنده براي مقابله با آسيب‌هاي اجتماعي ساخته مي شوند.
تهامي خاطرنشان كرد: خواهي نخواهي در ارتباط با مبارزه اجتماعي و تمام عيار با مقوله اعتياد، نياز به اتاق فكر داريم، مثل تمام موضوعات و اتفاقاتي كه در كشور به عنوان يك موضوع خاص به آن نگاه مي شود؛ زيرا اين موضوع يكي از اساسي‌ترين موضوعات قابل پرداخت است كه اگر كنترل نشود، متاسفانه تيشه به ريشه مهم ترين بخش جامعه يعني جوانان مي زند. جواناني كه اگر درست در جاي خود قرار گيرند، مي‌توانند اسباب رشد، ترقي و اميد به آينده را در كشور، ساري و جاري كنند.
بازيگر سينما، تاتر و تلويزيون ،انجام برنامه‌ريزي كلان در زمينه مبارزه با اعتياد را براي جلوگيري از موازي كاري در حوزه هاي مختلف، مهم تلقي كرد و گفت: بايد در اين زمينه برنامه‌ريزي‌‌هاي كلان كرد تا با انتخاب افرادي مناسب به ساخت آثاري فاخر و ماندگار دست يابيم.
وي از فيلم مرهم ساخته عليرضا داوود نژاد در سال ۱۳۸۸ به عنوان يكي از آثار تاثيرگذار و ماندگار در زمينه اعتياد ياد كرد و گفت: در اين فيلم نه به زواياي آثار جسماني و عوارض بد اعتياد بر چهره و رفتار فرد معتاد توجه بيش از حد شده و نه به زواياي جرم خيزي آن؛ اما نگاه ويژه اين فيلم به مقوله ارتباط ناموزون جامعه با فرد معتاد، تاثيرگذاري آن را چندين بار بيشتر از فيلم‌هايي مي‌كند كه صرفا به بعد فردي اعتياد توجه نشان داده‌اند.
تهامي افزود: ايراد كار ما اين است كه ياد گرفته ايم به همه چيز خيلي مستقيم اشاره كنيم. اين نگاه مستقيم و بي پرده به مقوله هاي اجتماعي كه در پس خود خيزي به سوي تبديل شدن به يك آسيب اجتماعي برداشته اند، اولا قبح قضيه را مي‌ريزد و در ثاني، تاثيري كه بايد بگذارد را نخواهد داشت؛ به اين شكل كه مخاطب يا از زير بار دريافت پيام در مي رود و مفهوم را پس مي‌زند و يا مطابق بسياري از آثاري كه ساخته مي شود، مخاطب، در ابتداي كار، به يك نتيجه گيري و پيش بيني اوليه دست مي‌يابد كه ديگر علاقه اي به دنبال كردن فيلم يا سريال ندارد و نميتوان او را پاي تلويزيون، نگه داشت.
اين بازيگر سينما، تاتر و تلويزيون با تاكيد بر واقع بين بودن در حوزه پرداختن به مسايل اجتماعي نظير اعتياد، در ساخت آثار فرهنگي و هنري خاطر نشان كرد: با انتخاب‌هايي درست، مي‌توان به ساخت مجموعه‌هايي دست يافت كه غير مستقيم به شرح عواقب آن آسيب اجتماعي مورد نظر بپردازد. از سوي ديگر بايد بدانيم كه نگاهي خارج از اغراق و كاملا منطبق با واقعيت مي تواند تاثيرگذاري آن اثر را دوچندان كند؛ زيرا آن دسته از مخاطبان كه مستقيم يا غير مستقيم تجربياتي از آن موضوع دارند؛ پس از ديدن آن با يك چالش ذهني مواجه شوند و خود را در برابر آن آسيب كاملا ناآگاه نيابند.
تهامي در ادامه به بيان نيازهاي مشترك جوانان پرداخت و گفت: نبايد فراموش كنيم كه در كنار تمام اين اقدامات، شناخت نيازهاي جوانان و ايجاد فرصت هايي مبتني بر فرهنگ، مذهب و قانون براي رفع آن، يكي از راه‌هاي جلوگيري از لغزش آنان مي‌باشد. جوانان در تمام نقاط جهان، يك نياز مشترك دارند و آن هم نياز به ابراز وجود است. بهتر است اين فورجه به آنها داده شود تا بتوانند در جاهايي خاص به تخليه بار رواني ناشي از سن وسالشان بپردازند. البته اين نكته مهم است كه اين فرصت ها بايد منطبق و مبتني بر قانون، فرهنگ و مذهب كشور باشد تا خداي ناكرده به اثر سوء در جوانان نيانجامد و در عين حال آنها را از رفتن به مسيرهاي مخاطره آميز و يا زيرزميني براي رفع نيازهايشان نكشاند.
وي در توضيح اين مطب گفت: گذشتن از مرز خطرات دوران نوجواني و جواني كه ممكن است براي تمام انسان ها اتفاق بيافتد، نياز به يكسري ابزار و امكانات نظير دوره هاي آموزش مهارت هاي زندگي دارد كه مي توان با در اختيار گذاشتن اين حداقل ها، به اين اطمينان رسيد كه ما كم كاري نكرده ايم و سرآخر، اين خود فرد است كه راه خودش را انتخاب مي كند و در اثر ابتلا به يك مشكل، جامعه را در وقوع آن مقصر نمي داند.
وي در خاتمه با اشاره به مصرف روانگردان‌ها در ميان قشر تحصيل كرده و دانشجو بيان كرد: متاسفانه شاهد اين هستيم كه برخي از دانشجويان، به بهانه شب زنده داري و افزايش فرصت براي مطالعه دروس و يا ارتقاء سطح تمركز خود، از داروهاي روانگردان استفاده مي كنند. من نيز دانشجو بوده ام و در حين تحصيل كار هم مي كردم؛ اما هرگز به اين فكر نكردم كه خود را به دام يك بلا بياندازم تا فرصت مطالعه يا كاركردنم را افزايش دهم. اين يك تصميم است كه جوانان بايد براي اتخاذ آن با خودشان صادق باشند؛ يا از پس انجام كاري بر مي آيند و يا نه؟ در صورتي كه پاسخشان منفي باشد، نبايد سلامت و آينده خودشان و به تبع آن خانواده و جامعه شان را در معرض نابودي قرار دهند.
منبع خبر: روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر ۹۴٫۰۳٫۰۷