به گزارش روابط عمومی ستاد مبارزه با موادمخدر؛ خبرگزاری تسنیم طی گفت‌وگویی با رافائل سیلوا؛ سفیر ونزوئلا در تهران به مباحث اخیر درباره اتهام‌زنی آمریکا علیه ونزوئلا و بهانه‌های واهی مبنی بر لشکرکشی آمریکا به منطقه کارائیب به بهانه مقابله با مواد مخدر پرداخت که در ادامه می‌خوانید:
سؤال: شاهد لشکرکشی آمریکا به منطقه کارائیب به بهانه مقابله با مواد مخدر هستیم، این بهانه تا چقدر موجه است و دولت ونزوئلا چقدر این تهدیدات را جدی گرفته و چقدر احتمال می‌دهید یک درگیری شکل بگیرد؟
رافائل سیلوا: همانطور که شما به خوبی اشاره کردید تهدیدها علیه ونزوئلا قدمت و سابقه طولانی دارد. صحبت از زمان طولانی است چون عملاً سه سال از وقتی که رئیس جمهور و فرمانده معظم ما “هوگو چاوز” در سال ۱۹۹۹ به قدرت رسید، می‌گذشت که در سال ۲۰۰۲ کودتایی علیه ایشان شکل گرفت و او را سرنگون کردند. اما این برکناری فقط ۴۷ ساعت طول کشید.
بعد از وفات فرمانده چاوز در سال ۲۰۱۲ ، امپریالیسم یانکی (آمریکا) فشارها، هجمه‌ها و حملات علیه ونزوئلا را ادامه داد چون فکر می‌کرد که با فوت فرمانده چاوز، عملاً کار انقلاب تمام می‌شود. ولی برعکس، این انقلاب تقویت شد و این انقلاب بولیواری با آمدن آقای نیکولاس مادورو مورو، رئیس جمهوری کشورمان که با رای مردمی به قدرت رسید، شدت و حدت بیشتری گرفت.
از سال ۲۰۱۴ باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا اعلام کرد که ونزوئلا یک تهدید غیرعادی و استثنایی برای امنیت ایالات متحده است. از همان زمان این فشارها برای سرنگونی انقلاب بولیواری شروع شد و از آن زمان ما آماج هجمه و حملات مستمر بوده‌ایم تا جایی که رئیس جمهور ما را تهدید کردند و بابت اطلاعاتی که منجر به دستگیری مادورو شود جایزه تعیین کردند.
این جایزه در ابتدا ۱۰ میلیون دلار و این اواخر ۵۰ میلیون دلار شد. یعنی از ۱۰ میلیون دلار شروع شد، بعد به ۲۵ میلیون دلار رسید و این اواخر هم ۵۰ میلیون دلار تعیین کردند. علاوه بر آن، آنها تلاش می‌کنند که ایشان را به عنوان رئیس یک کارتل مواد مخدر معرفی کنند که تماماً دروغ و کذب است. آنها همچنین تلاش دارند ایشان را به عنوان رئیس گروه «ترن دی آراگوا» معرفی کنند که یک سازمان جنایتکارانه در ونزوئلا بود که توسط مقامات ونزوئلایی منهدم شد.
به هر صورت، خیلی از مردم ونزوئلا به خاطر شرایطی که در ونزوئلا حاکم بود مجبور شدند به ایالات متحده و کشورهای دیگر دنیا مهاجرت کنند. باعث و بانی این شرایط و اوضاع و احوال در ونزوئلا، بیش از هزار نوع تحریمی بود که علیه ونزوئلا تحمیل شده بود.
مردم به دنبال یک آینده بهتر و اوضاع اقتصادی بهتر مهاجرت کردند و اکنون در ایالات متحد،ه ونزوئلایی‌ها را مورد تهمت قرار می‌دهند. شما و عموم دنیا با خبر هستید که طی توافقی که ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و «نایب بوکله»، رئیس جمهور السالوادورانجام دادند، ۲۵۲ ونزوئلایی که در زندان‌های ایالات متحده بازداشت بودند را به السالوادور و در کمپ‌های بازداشتی که به آنها «سیکوت» Cecot گفته می‌شود، منتقل کرده‌اند.
می‌بینیم که این فشارها و هجمه‌ها ادامه پیدا کرد تا جایی که ناوشکن‌هایی را به منطقه کارائیب اعزام کردند. سال‌ها بود این اقدام به هیچ عنوان اتفاق نیفتاده بود. آنها ناو‌ها را به سمت ساحل منتقل کردند، البته به سواحل ونزوئلا که خیر اما این نیروها را به خود منطقه حوزه کارائیب و به طور ویژه در جنوب دریای کارائیب منتقل کردند.
اگر اجازه دهید نقشه‌ای را به شما نشان خواهم داد که در این نقشه می‌شود، مشاهده کرد که آنها از ونزوئلا به عنوان راه و مسیر قاچاق مواد مخدر یاد می‌کنند اما به شما نشان خواهم داد که آنچه آنها منتشر کرده‌اند تماماً دروغ و کذب است.
این اطلاعات که به شما ارایه می‌کنم از کجا آمده است؟ اول از خود سازمان ملل متحد در امور مبارزه با مواد مخدر و همچنین توسط بزرگترین کارتل مواد مخدر جهانی (DEA) که در ایالات متحده وجود دارد. خود آنها همیشه این اتهام را مطرح می‌کنند. این نقشه مسیرهایی که ترامپ از آنها اسم بوده است و نخبگان اقتصادی و سران ایالات متحده هم همان حرف‌ها را تکرار می‌کنند که مواد مخدر از ونزوئلا می‌آید. اما اینها همه تماماً کذب و دروغ است.
اجازه بدهید تصویر دیگری را به شما نشان دهم. این اطلاعات را ونزوئلا منتشر نکرده است بلکه دفتر سازمان ملل متحد در امور مواد مخدر آن را منتشر کرده است. اگر ملاحظه بفرمایید از میزان ۱۰۰ درصد مواد مخدری که در کلمبیا تولید می‌شود، ۸۷ درصد آن از مبادی و مسیرهای اقیانوس آرام به سمت ایالات متحده می‌گذرد.
حالا این سوال مطرح می‌شود که چرا به سمت ایالات متحده؟ چون این کشور بیشترین میزان مصرف کننده مواد مخدر در جهان را دارد. ۸۷ درصد دیگر از مسیر “گواخیرای” کلمبیا به همان سمت ایالات متحده عبور می‌کند. تنها ۵ درصد مواد مخدر را تلاش می‌کنند که از ونزوئلا عبور بدهند و این پنج درصد هم خودش توسط دولت ونزوئلا و نیروهای نظامی و پلیس خنثی و منهدم می‌شود. این اطلاعاتی که خدمتتان عرض کردم در دسترس عموم است و در سایتی که سایت رسمی سازمان ملل در امور مبارزه با مواد مخدر قابل رویت است.
این یکی از تصاویری است که. از سال ۲۰۰۱ در هیچ قسمتی از گزارش‌های سازمان ملل نام ونزوئلا ذکر نشده است و در گزارش‌های DEA هم نه از ونزوئلا صحبتی کرده و نه از آقای مادورو صحبت کرده که به عنوان رئیس کارتل شناخته شده باشد.
یک تصویر دیگر خدمتتان از حضور نظامی نیروی دریایی ایالات متحده که هفته‌های اخیر افزایش داده‌اند را نشان می‌دهم. در ابتدا شاهد حضور هشت ناو جنگ و استقرار آنها در دریای کارائیب بودیم. همچنین یک زیردریایی هسته‌ای و بیش از ۶۵۰۰ تفنگدار دریایی و ملوان هم مستقر کرده‌اند که البته این تعداد را افزایش داده‌اند.جنگنده اف ۳۵ هم برای مقابله با قاچاق مواد مخدر مستقر کرده‌اند.
مسیر اصلی انتقال مواد جای دیگری است اما قوای آمریکا در منطقه اصلی مستقر نیستند
همه اینها با نقض پیمان منع استفاده از جنگ افزار هسته‌ای در آمریکای لاتین و دریای کارائیب که موسوم به معاهده “تلا‌تلوکو” Treaty of Tlatelolco است که در سال ۱۹۶۷ منعقد شده و در آن بیان شده که آمریکای لاتین و کارائیب عاری از سلاح هسته‌ای است. اما اکنون آنها آمده‌اند و یک زیردریایی هسته‌ای مستقر کرده‌اند. آنها تمایل ندارند که آمریکای لاتین و حوزه دریایی کارائیب در صلح و آرامش باشد؛ چیزی که توسط اتحادیه کشورهای آمریکای لاتین و کارائیبب «سلاک» در سال ۲۰۱۴ تصویب شده بود.
حالا مسئله به سادگی معلوم می‌شود. اگر شما می‌گویید که ۸۷ درصد مواد مخدر از اینجا عبور می‌کند چرا حضور و استقرار نظامی در این منطقه قرار داده و در منطقه اصلی نیست! این هم یکی از تناقض‌ها و دروغ هایی است که آمریکایی‌ها مطرح کرده‌اند.
به خاطر همین فشاری که دولت ایالات متحده بر ما تحمیل می‌کند، ما هم از خودمان سوال می‌کنیم که این کارها برای چیست؟ این کار دقیقا برای تغییر رژیم است. برای این که یک دولت دست نشانده (در ونزوئلا) بر سر قدرت آید. دولتی که تمام آنچه که امپریالیسم آمریکا طلب می‌کند را بی چون و چرا بپذیرد و اطاعت کند.
اما برای چه؟ برای این که ثروت‌های سرزمین ما مثل طلا، گاز و نفت را تصاحب کنند. همه به خوبی آگاهند که کشور ونزوئلا از لحاظ بیشترین ذخایر نفتی رتبه اول را در جهان دارد و این چیزی است که در حال وقوع است و ونزوئلا از خودش، از طریق بسیج مردمی که شما به خوبی به آن اشاره کردید، محافظت می‌کند.