به گزارش روابط عمومی ستاد مبارزه با مواد مخدر؛ یک مطالعه جدید در مورد نحوه تعامل کافئین با تولید ماده شیمیایی دوپامین تأثیر آن بر مغز و روحیه را مورد بررسی قرار داده است.
در آزمایش‌هایی که روی موش‌ها انجام شد، محققان دریافتند که کافئین تأثیر قابل‌توجهی بر مسیر دوپامین مزولیمبیک، بخش مهمی از سیستم پاداش مغز، که از طریق آن دوپامین آزاد می‌شود، دارد. این مسیر مشابه با برخی از مکانیسم‌های تقویت مغز مرتبط است که باعث می‌شود افراد معتاد به مواد مخدر یا الکل راحت‌تر بتوانند ترک کنند. به این معنی که ممکن است بتوان درمان‌هایی را ایجاد کرد که این حلقه‌های آسیب‌رسان رفتاری را از بین برد.
محققان در مقاله منتشر شده خود می‌نویسند: «محققان دریافتند که کافئین از تبدیل الکل به سالسولینول، ماده شیمیایی که باعث ترشح دوپامین می‌شود، جلوگیری می‌کند. این باعث می‌شود که نوشیدن کمتر لذت بخش باشد و تمایل به ادامه آن کاهش یابد.
با این حال، به نظر می‌رسد که مسدود کردن دوپامین کافئین بیشتر از مقابله با آنچه الکل انجام می‌دهد وجود دارد. همچنین به نظر می‌رسد مستقیماً در نحوه شناسایی و پاسخ مغز به هر دو سالسولینول و مورفین تداخل وجود دارد. البته مورفین نیز اعتیادآور است و محققان فکر می‌کنند که این باعث می‌شود کافئین به طور کلی گزینه‌ای امیدوارکننده برای پیشگیری از اعتیاد باشد. هم سالسولینول و هم مورفین یک سوئیچ مغزی را تکان می‌دهند که می‌تواند مورد هدف قرار گیرد.
یکی از نویسندگان اصلی این مطالعه، ریکاردو فاش کرد یکی از معدود دارو‌های مورد تایید سازمان غذا آمریکا برای درمان مصرف الکل، نالترکسون آنتاگونیست است که با تداخل در افزایش انتقال دوپامین از اثرات تقویت کننده الکل جلوگیری می‌کند. اثر مشابه کافئین با این دارو، این تفکر را تأیید می‌کند که ما در اینجا یک درمان بالقوه دیگر برای اعتیاد به الکل داریم. اگرچه هنوز راه زیادی از این آزمایش‌ها تا تولید دارو وجود دارد. در مرحله بعد، محققان می‌خواهند آزمایش‌هایی را روی حیوانات دیگر انجام دهند تا نتایج آن‌ها را تأیید کنند. فقط موش‌های نر در این آزمایش استفاده شده‌اند و محققان مشتاقند ببینند این اثرات چگونه ممکن است در یک دوره طولانی‌تر تغییر کند.